Ervan overtuigd dat Evita net als alle voorgaande nestjes op dag 65 zou bevallen; heeft ze ons 4 dagen extra beziggehouden.
Zaterdag 9-7 zou ze officieel uitgeteld zijn met dag 65. Toen ze vrijdagnacht dus onrustig werd, de kranten in de werpdoos begon te scheuren en ons de hele tijd wakker maakte om kopjes te geven en te kroelen, hadden we goede hoop dat ze binnen redelijke termijn zou bevallen.
Op zaterdag overdag was ze heel rustig, ze zocht het gezelschap van de andere katten op, bleef goed eten en wilde nog naar buiten. ‘s Nachts herhaalde zich hetzelfde patroon van onrustig zijn, werpdoos verbouwen, kopjes geven en knuffelen.
Ook zondag (dag 66) verliep op de zelfde wijze. Halverwege de nacht is Almar wel met haar naar de woonkamer verhuisd, omdat ze blijkbaar beneden bij Avava en haar kittens wilde zijn. De rest van de nacht is ze rustig gebleven.
Toen er maandagochtend (dag 67) nog geen kittens waren hebben we overlegd met de dierenarts. Omdat Evita verder rustig was, nog at en geen tekenen van weeën vertoonden, afgesproken het nog even aan te zien. Ook omdat wij de kittens nog altijd voelden bewegen.
Rond 12:00 uur leek het alsof ze weeën kreeg. Je zag haar verkrampen en gromde ze. Rond 4 uur ebde echter de weeën weg en ging ze weer rustig haar rondje door het huis maken, wat eten en wat drinken. De rest van de nacht bleef ze rustig.
Dinsdag (dag 68) dus nog steeds geen kittens. Weer contact met de dierenarts en voor de zekerheid met Evita naar de praktijk gegaan. De dierenarts kon niets afwijkends vinden. Evita was rustig, geen koorts en op de echo waren mogelijk 3 kloppende hartjes te zien. Geen redenen om de weeën op te gaan wekken. Voor de zekerheid hebben we nog de uitteldatum bekeken en 65 dagen na 5 mei is toch echt 9 juli.
Als er ‘s nachts niks zou gebeuren zouden we woensdag moeten overleggen om de bevalling toch op te wekken aangezien dag 70 de max is om te garanderen dat de kittens het halen.