Lenne (2019-2023)

Tetralogie van Fallot

Toen Lenne 8 weken oud was, viel ons op dat ze anders ademde dan de andere kittens, Daarnaast at zij als enige ook nog geen vast voer en wilde ze alleen Convalescences (papje op basis van krachtvoer in poedervorm). Ze bleef ook achter in gewicht.

 

Onze eigen dierenarts hoorde meteen een hele erge hartruis: Lenne haar hartje leek wel een machinekamer, een stoommachine. Op een schaal van 6, scoorde zij zeker 5 qua ernst. Omdat ze nog zo levendig was en aan bleef komen in gewicht met het bijvoeren dat we al een week deden, heeft Johan toen, in overleg met de dierenarts, besloten om haar nog niet in te laten slapen, maar eerst een specialist te consulteren. We hebben toen meteen een afspraak bij de veterinaire cardioloog in Vught gemaakt. Hier konden we een week later al terecht.

 

Daar bleek dat Lenne een aangeboren hartaandoening had: de Tetralogie van Fallot. Dit komt bij alle zoogdieren voor en wordt veroorzaakt door een 4 bouwfouten in de ontwikkeling van het hart:

• Ventrikelseptumdefect (VSD): er is een gaatje in het tussenschot van de linker- en rechterkamer.
• Vernauwde longslagader: de toegang van de rechterhartkamer naar de longslagader is vernauwd.
• Scheef geplaatste aorta (overrijdende aorta): de aorta staat scheef boven het tussenschot van de hartkamers en is aangesloten op de linker- en de rechterhartkamer.
• Verdikte hartspier van de rechterhartkamer: de verdikking komt doordat de rechterhartkamer door de vernauwde longslagader meer druk moet zetten om het bloed in de longslagader te pompen.

Het hart functioneert hierdoor niet goed waardoor het lichaam te weinig zuurstof krijgt. Kinderen en grote honden worden hier aan geopereerd. Bij kleine dieren, zoals katten is dit helaas niet mogelijk.

 

Lenne bleek de afwijkingen wel in de meest gunstige variant te hebben. Het gaatje tussen de kamers was nihiel, de vernauwing in de longslagader zaten net achter de klep, de draaiing van de aorte zat op een gunstige plek en doordat we op tijd waren begonnen met behandelen, bleef de verdikking van de hartspier tot nu toe beperkt.

 

Lenne kreeg 2x per dag Propranolol. Dit is een beta-blokker die ook bij mensen wordt gebruikt om het hartritme te verlagen, zodat het hart minder hard hoeft te werken en de hartspier ontlast wordt. In verband met de lage dosering kreeg zij dit in drankvorm die we via een apotheek voor mensen moeten bestellen.

 

De eerste prognose was dat ze mogelijk maar een paar maanden zou worden. Toen ze toch het eerste jaar haalde, werd dat ieder consult bij de cardioloog bijgesteld met een jaar erbij. De ervaring leert dat katten met deze aandoening niet ouder worden dan 6 jaar.

 

Lange tijd toonden de jaarlijkse hartecho’s een stabiel beeld. Daarnaast werd ook de dikte van haar bloed in de gaten gehouden, omdat er bloedpropjes konden ontstaan door de vernauwing in de longslagader en draaiing in de aorta. Hierdoor gaat het bloed namelijk ‘wervelen’ en kunnen de rode bloedcellen stukgaan en gaan klonteren. Hoe dikker haar bloed wordt, hoe hoger dit risico.

 

Blaasontsteking

Helaas was Lenne regelmatig niet lekker. Niet door haar hart, maar andere kwaaltjes. Zo heeft ze maanden een blaasontsteking had. Ze plaste overal, omdat ze haar plas niet kon ophouden. Kleine plasjes met bloed erbij. Antibiotica hielpen wel, maar het kwam altijd snel weer terug. Even plotsing als het verscheen, gingen deze klachten weer over.

 

Haarballen

De laatste maanden had ze veel last van vastzittende haarballen in haar dunne darm. Ze is hier, ondanks haar hartkwaal, twee keer aan geopereerd, maar niets help daar tegen. Of we nu anti-hairball natvoer geven, haarbalpasta, extra liquid stickjes tegen haarballen, ze bleef ze terugkrijgen.

 

Tijdens de laatste operatie is ze meteen gesteriliseerd en zijn er een paar kleine tandjes getrokken die ontstoken waren. Even leek het beter te gaan. Ze kwam aan (en voor haar doen flink). Ook had ze meer en langere haren gekregen wat natuurlijk niet ten goede komt van haar haarbalprobleem.

 

Karakter

Lenne was erg aanwezig in onze cattery. Veel draaide om haar. Met haar dagelijkse medicatie, zorgen dat ze voldoende at en haar vachtverzorging.

Ze had echter een opgeruimd karakter. Praatte graag, gaf feedback en liet duidelijk merken wat ze wilde en hoe ze het wilde.

Zelfs haar cardioloog merkte op dat ze een prinsesje is.

 

Lenne kwam graag kopjes geven, praatte met je en spinde veel. Haar dagelijkse gekke 5 minuten putten haar natuurlijk uit. Dan moest ze even bijkomen.

 

Lenne was erg fotogeniek. Ze staat prachtig op foto's en haar ogen zijn echte spiegels van haar ziel. Binnen de groep pastte ze helemaal. Ze had met niemand ruzie. Ze had haar eigen willetje en alle andere katten respecteren dat.

 

Afscheid

Na de tweede operatie ivm een vastzittende haarbal, knapte Lenne maar slecht op. Ze bleef lasthouden van verstoppingen en in verband daarmee werd besloten om Cisapride te gaan geven in combinatie met Laxatract. Hiermee wilden we proberen om haar darmperistaltiek te verbeteren, omdat die vertraagd leek, waardoor zich sneller en makkelijker haarballen konden vormen.

 

Op de röntgenfoto voor de 2e operatie was al te zien dat haar hart wat vergroot leek ten opzichte van enkele maanden ervoor. Ze leek ook steeds kortademiger te worden en het benauwder te krijgen.

 

Een consult bij de cardioloog toonde aan dat ze inmiddels hartfalen had ontwikkeld. Ze leefde al langer dan verwacht, dit kon dus het natuurlijke verloop van haar aandoening zijn geweest, maar 2 narcoses hadden haar hart waarschijnlijk ook zwaarder belast. Daarnaast kan Cisapride bij mensen hartfalen veroorzaken. Bij dieren is hier echter niets over bekend/onderzocht.

 

Om haar nog een kans te geven werden een plastablet en bloedverdunner toegevoegd. We merkten echter dat zoveel medicatie 2x per dag stress bij haar begon te veroorzaken. Daarnaast leek de medicatie ook niet aan te slaan. Het kostte haar steeds meer moeite en energie om adem te halen.

 

Aan het eind van de week moesten we besluiten om haar te laten gaan; dit zou niet meer beter worden. Haar blik in haar ogen gaf aan dat het niet meer ging.

Ondanks dat het megadruk bij de dierenartspraktijk was, hebben ze toch ervoor gezorgd dat Lenne thuis kon inslapen. We wilden haar een stressvolle rit naar de praktijk bewaren. Een van de dierenarts voor vee werd bereid gevonden om na haar visiteronde langs te komen.

Rond 15:00 uur kreeg zij 2 injecties: een om haar in slaap te brengen en een tweede om haar hart te laten stoppen.

 

Slaap zacht lieve Lenne ...